چه نیازی به عاشورا و تکریم قیام امام حسین؟ (۱)

در همین ابتدا بگویم که من هیچ التزام و اعتقادی- در زمان و مکان فعلی- به عزاداری های مرسوم با طبل و سنج و علامت و قمه زنی و مداحی های آنچنانی ندارم و سال هاست که از شرکت در چنان کارناوال های آزار دهنده و به دور از روح و معنویت و اَصالت خودداری می کنم، و اگر به یاد حسین علیه السلام و واقعه ی طف گریسته یا محزون شده ام در واقع به حالِ زار خود گریسته ام که مبادا خود از قاتلان حسین علیه السلام باشم!!
و اما بعد:
عاشورا به نظر من خیلی درس ها برای انسان دغدغه مند امروزی می تواند داشته باشد که دراینجا به دو نکته اشاره می کنم:
۱- معروف است که امام حسین در روز عاشورا گفت: ان لم یکن لکم دین و لاتخافون المعاد فکونوا احراراً فی دنیاکم (اگر دین ندارید و از آخرت نمی ترسید در کارهای دنیایی تان آزاده باشید).
این سخن بسیار عبرت آموز و حکمت آمیز است، تاریخ مصرف خاصی هم ندارد، و در همه ی زمان ها و مکان ها کاربرد دارد.

۲- عاشورا فارغ از هر گونه گرایش و مذهب و مسلکی یک معیار است؛ معیار حق و باطل. هرکسی باید از خود بپرسد که الان در جبهه ی حق است یا باطل؟ در جبهه ی حسین است یا یزید؟ تشخیص این مساله هم خیلی دشوار نیست. با شناختی که از حسین بن علی داریم به راحتی می توان حدس زد اگر همین الان کارها و رفتار و زندگی ام را به آن مرد آزاده عرضه کنم آن را تایید خواهد کرد یا خیر؟
@golhaymarefat