چراغِ خفته ام امشب
خموش افتاده ام امشب
بیا ماهم
اجاقم را بگیران
بسوزانم
که خارم!
به مویی بسته ام
تارم
شباویزم
بزن زخمه
بلرزانم!
روانم کن
میان دست هایت
بی قرارم کن
که رودم!
فسرده هرچه گُل
هرچه نبات اینجا
نه تر مانده
نه خشک اینجا
نه برگ اینجا
نه بار اینجا!
***
بیا عاشق ترین برگِ بهارم کن!
شعر:حسین مختاری
روزهای کودکی
رویشِ باهار بود
کوچه باغِ کودکی
فرصتِ سرشاربود
*
سنگ وچوب وآب وتاب
جست وخیز بی حساب!
*
کوچه ها خاکیّ و، ما
ساده تر از آینه
شیشه بازی روی خاک
آخرین اخبار بود!
*
شیشه های گُل گلی
شیشه های سوگُلی!
*
آخر یک بُرد وباخت
مخفی از چشم حریف
مأمن گنجِ نهان
در بُنِ دیواربود
*
گنجِ شیشهِ زیرِخاک
روزهای شاد وپاک!
*
حسرتِ پرتابِ سنگ
رویِ خوابِ برکه ها
حسرتِ بانگِ پدر
در دلِ انکاربود
*
سنگ های بی امان
بانگ های مهربان
*
روزهای کودکی
باغ های سبزِسبز
شادیِ سرشارِ ما
تحتِ هَا الانهاربود
شعر:حسین مختاری
«تئلیم خان» نام روستایی است در هشترود آذربایجان شرقی که نویسنده دوران کودکی خود را در آن سپری کرده است.